به کودک نگویید باهات قهرم،


بگید از دستت دلخورم.


رفتار قهر کردن و ترک موقعیت، یک مکانیسم دفاعی یا رفتار تدافعی بسیار ناکارآمد است که اغلب ما در کودکی در ارتباط با اعضای خانواده و یا امروز در بزرگسالی در ارتباط با همسر یا همکارمان از خود بروز میدیم،کودکان معمولا به دلایل مختلفی قهر می کنند :
سواد زندگی
۱. لوس شدن و پرتوقع باراومدن
۲. تجربه ناکامیهای شدید و مکرر از سوی دیگران
۳. امرونهی زیاد والدین
۴. قهرهای مداوم و طولانی مدت والدین با همدیگر
که چهارمین مورد، آسیبی که به کودک خواهد زد به مراتب بیشتر از سه مورد دیگه می باشد، چرا که قهرهای مداوم والدین، نه تنها آنها را به سمت طلاق عاطفی و دلزدگی زناشویی سوق میدهد،
بلکه یک نوع احساس ناامنی و گاهی خشم سرکوب شده‌ در کودک شکل خواهد داد که گرایش کودک به استفاده از رفتار قهرهای مکرر یا پرخاشگریهای مداوم در ارتباط با دوستان یا والدین سوق خواهد داد.

 

انصراف از نظر
فقط کاربران عضو می توانند نظر بدهند